Το πρώτο μου ένστικτο είναι να πω καμία, ή τέλος πάντων μόνο δυο πράγματα, ή τέλος πάντων…

Τελικά η απάντηση καταλήγει να είναι περίπλοκη. Οι περισσότερες ενδιαφέρουσες συζητήσεις και συμβουλές για έναν αφηγητή παιχνιδιού, αισθάνομαι ότι έχουν να κάνουν με... “συγκεκριμένα” περιστατικά μέσα στο παιχνίδι και όχι με γενικές συζητήσεις.

Σε αυτό το βίντεο προσπαθώ αναλύσω σε λίγα λεπτά αυτά που θα έλεγα σε κάποιον που ενδιαφέρεται ή σκέφτεται να καθίσει στην καρέκλα του DM. Με σκοπό περισσότερο να γίνει η αρχή, να δημιουργηθούν περιπέτειες, τραπέζια, παιχνίδια… και… στο τέλος να δημιουργηθούν όντως “συγκεκριμένες” περιπτώσεις που θα μπορούμε να συζητήσουμε πιο εύκολα. :)

Σημαντικό είναι, όσο οι νέοι μαθαίνουν από τους παλιούς, άλλο τόσο και οι παλιοί να μαθαίνουν από τους νέους χωρίς, να βάζουμε όρια στο πως “πρέπει” να είναι ένας σωστός αφηγητής.