Ο βασιλιάς σας ευχαριστεί ενώπιον όλων για την γενναιότητά σας και σας χρήζει ιππότες του βασιλείου του Αρδόρ. Οι βάρδοι θα τραγουδούν για…

 [Βάρβαρος] Εγώ θέλω να παντρευτώ και την πριγκίπισσα που την είχα ερωτευτεί πιτσιρικάς!

 Εχμμ ναι… εντάξει λοιπόν ο βασιλιάς ευλογεί την ένωσή σας που…

 [Μάγος] Οι γονείς μου τελικά ποιοι ήταν;

 Δεν ξέρω; Γιατί τους έψαξες ποτέ;

 [Κληρικός] Τώρα που είναι πολλοί μαζεμένοι δείχνω το σημάδι με σχήμα μαρμότας που έχω στο δεξί μου γλουτό. Μήπως ξέρει κανείς κάτι;

…

Έχετε έρθει ποτέ σε αυτή τη θέση; Οι παίκτες σας έριξαν δουλειά να γράψουν εκτεταμένα ιστορικά (background ντέ) για τους χαρακτήρες τους που απλά δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ στο campaign; Όσο όμορφη/επική/ρομαντική/συναρπαστική και να είναι μία ιστορία πάντα θα γραπώσει το ενδιαφέρον των παικτών περισσότερο όταν νιώθουν ότι οι χαρακτήρες τους είναι ένα οργανικό κομμάτι της και όχι ένα τυχαίο συνονθύλευμα περιπετειοκυνηγών™ που σκότωσαν το σωστό δράκο τη σωστή στιγμή.

Πολλοί DMs έρχονται σε μένα με τέτοια παράπονα από τους παίκτες τους και η ερώτηση που τους κάνω είναι: «Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;».

Παρακάτω παραθέτω τις συνήθεις απαντήσεις τις οποίες θα προσπαθήσουμε να αντιμετωπίσουμε με συγκεκριμένες προτάσεις.

1. Το ιστορικό δεν «κολλάει» με την ιστορία

Τα κακά νέα είναι ότι όσοι παίζουν D&D συνήθως έχουν μεγάλη φαντασία. Αρκετές φορές θα σας έρθει στο mailbox ένα όμορφο πολυσέλιδο κείμενο με αναλυτικές λεπτομέρειες για την Αίρεση της Ανοιχτής Παλάμης που κατέχει το μυστικό της αιώνια ζωής και την οποία η τολμηρή ηρωίδα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει επειδή ο πρώην της νόμισε ότι τον είχε πρόδωσε και από τότε εμφανίζεται και την κυνηγάει κάθε φορά που κάποιος λέει την λέξη «ποικιλοτρόπως». Την ίδια στιγμή εσείς κρατάτε στο χέρι το Mines of Phandelver και κουνάτε το κεφάλι αμήχανα.

Τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν τρεις απλοί τρόποι να ξεπεράσετε αυτές τις δυσκολίες.

Πρώτον, όσο μεγαλύτερο είναι ένα ιστορικό τόσο πιθανότερο είναι να έχει *κάτι* που να μπορείτε να χρησιμοποιήσετε. Αίρεση; Αθανασία; Πρώην; Διαλέξτε και πάρτε. Μην το βλέπετε σαν μία ενιαία ιστορία που πρέπει πάση θυσία να ενσωματώσετε αυτούσια στο campaign με όλες τις λεπτομέρειες. Χρειάζεστε απλά ένα συνδετικό κρίκο αρκετά ισχυρό ώστε να διώχνει την αίσθηση του «τυχαίου συνονθυλεύματος».

Δεύτερον, το ιστορικό υπάρχει για σας βοηθήσει όχι για να σας επιβαρύνει. Μιλήστε με τον παίκτη σας και προτείνετέ του τυχόν αλλαγές που βολεύουν χωρίς να αλλάζουν τον πυρήνα της ιστορίας του. Η μαγική λέξη σε τέτοιου είδους συζητήσεις είναι το «γιατί».  

Γιατί η ηρωίδα μπλέχτηκε αρχικά με την αίρεση; Μήπως την επέλεξε ο αρχηγός της επειδή πρόκειται να παίξει κάποιο σημαντικό ρόλο στα γεγονότα που θα έρθουν;

Γιατί το μυστικό της αίρεσης δεν έχει μαθευτεί; Μήπως δεν πρόκειται για αθανασία αλλά κάποια απόκρυφη τελετή που ψάχνει μανιωδώς μία άλλη οργάνωση η οποία εμπλέκεται παρακάτω στην ιστορία;

Γιατί ο πρώην της νομίζει πως τον πρόδωσε; Μήπως τον έχει μαγέψει ο δαίμονας που είναι και βασικό αντίπαλος του campaign;

Όταν υπάρχουν σαφή κίνητρα το παζλ θα κολλήσει πολύ πιο ανώδυνα.

Τρίτον, βεβαιωθείτε ότι έχετε επικοινωνήσει από πριν σε όλους τους παίκτες σας τη γενική ιδέα του campaign. Πρόκειται για επιβίωση στο underdark; Πολιτικές ίντριγκες σε ένα βασίλειο; Εξερεύνηση σε διαφορετικές διαστάσεις; Έτσι θα έχουν μία σωστή κατεύθυνση όταν δημιουργούν το ιστορικό τους.

2. Το ιστορικό είναι τετριμμένο

Ορφανό που μεγάλωσε στους δρόμους και αναγκάστηκε να γίνει <εισάγεται κλάση εδώ> για να επιβιώσει; Σας εγγυώμαι ότι ακόμα και αυτός ο παίχτης θέλει ο χαρακτήρας του να συμμετέχει περισσότερο στην γενικότερη ιστορία. Απλά είτε δεν είχε βρει το χρόνο είτε δεν μπόρεσε να σκεφτεί κάτι πρωτότυπο.

Κανένα πρόβλημα! Δείτε το σαν ιστορικό σε εξέλιξη. Αυτός θα είναι ο εύκολος στόχος για:

•         NPCs που αποκτούν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για έναν από τους ήρωες.
•         Προφητείες
•         Νοήμονα μαγικά αντικείμενα που επιλέγουν χρήστη

Οι “tabula rasa” χαρακτήρες είναι αφορμή να εισάγεται κάποια από τα παραπάνω στο campaign με τρόπο που εξυπηρετεί την πλοκή, κάνοντας έτσι τον χαρακτήρα οργανικό μέρος της.

3. Δεν μπορώ να ασχολούμαι με το ιστορικό κάθε χαρακτήρα, έχω και ένα campaign να τρέξω!

Κάποιοι DM ανησυχούν μήπως κάνοντας σεναριακές παρεμβάσεις επηρεαστεί η ποιότητα του παιχνιδιού τους. Αυτό που έχω να απαντήσω εδώ είναι μην ενδώσετε σε συμβιβασμούς. Αν κάτι που σκέφτεστε να αλλάξετε απλά και μόνο για να ταιριάζει με κάποιο ιστορικό σας «χαλάει το γλυκό» απλά μην το κάνετε. Θα υπάρξουν και άλλες ευκαιρίες για σεναριακή ενσωμάτωση, χωρίς να χρειάζεται να το ζορίσετε.

Ιδανικά αποφύγετε να προσθέσετε αποστολές/χαρακτήρες/τοποθεσίες για να υποστηρίξετε κάποιο ιστορικό. Είναι προτιμότερο να χρησιμοποιήσετε ήδη υπάρχοντα κομμάτια της πλοκής αλλαγμένα ώστε να ταιριάξουν. Εκείνος ο βρικόλακας που τρομοκρατεί το χωριό γίνεται πολύ πιο «πικάντικος» NPC αν είναι ο πατέρας του Βάρβαρου που τον είχε για νεκρό.

Ένας απλός κανόνας που προτείνω είναι να έχετε σκεφτεί τουλάχιστον ένα σημείο σε κάθε κεφάλαιο/περιπέτεια του campaign που να σχετίζεται με το ιστορικό ενός από τους χαρακτήρες. Έχοντας αυτό το μπούσουλα μετά απλά αρκεί να είστε ανοιχτοί σε τυχόν επιπλέον ευκαιρίες που θα προκύψουν.

Ο βασιλιάς σας ευχαριστεί ενώπιον όλων για την γενναιότητά σας και απευθύνει το λόγο στον καθένα σας ξεχωριστά: «[Βάρβαρε] απέδειξες ότι είσαι άξιος για το χέρι της κόρης μου, σας δίνω την ευχή μου και μία κομητεία για να διοικείτε. Χαμένε μου γιε [Μάγε], χάσαμε τόσα χρόνια χώρια αλλά σου υπόσχομαι ότι θα επανορθώσω τώρα που το βασίλειό μας είναι ασφαλές. Θα ήθελα τώρα να τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή για τον ηρωικό [Κληρικό] που όπως προφήτευε το σημάδι με το οποίο γεννήθηκε έδωσε τη ζωή του για να καταστραφεί μια και καλή η απειλή του Πορφυρού Πούμα…. Ζήτω το Αρδόρ!»

[Κληρικός] Η μαρμότα μου άρεσε περισσότερο πφφ…